Stratejik Bir Yaklaşım
1960'lı yılların başına kadar insan kaynakları yönetimi(İKY) konusuna yeterince önem verilmediği, İKY'nin sadece mavi yakalı yani bedensel işler yapan çalışanları ilgilendiren bir fonksiyon olarak algılandığı görülmektedir. Bu yanlış algılama karşısında, yönetim biliminin bilge kişilerinden Peter F. Drucker, İKY'nin sadece mavi yakalı çalışanları değil, aynı zamanda zihinsel görevler üstlenmiş beyaz yakalı çalışanları da ilgilendirdiğini, yönetimde görev alan tüm çalışanları yani herkesi ilgilendirdiğini ifade etmiştir. Son 20- 30 yıl içerisindeki İKY uygulamaları, işletmelerin örgüt stratejisinin önemli ve ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir. Özellikle büyük ölçekli şirketler, yılsonu raporlarında insan kaynaklarını; "insan sermayesi" ya da "entelektüel sermaye" olarak görmekte ve sürdürülebilir rekabet üstünlüğü sağlamada en önemli varlıklarının İK olduğunu ifade etmektedirler. Şirketlerin yılsonu bilânçolarında sayısal olarak yer almamakla birlikte, insan kaynakları, işletmenin piyasa değerinin önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Günümüzde İK yöneticileri, sadece işe alma, sicil tutma, ücret ödeme, işten çıkarma ve benzer rutin işleri değil, aynı zamanda yönetsel bir görevi de üstlenmiş olup, tıpkı diğer fonksiyonel yöneticiler gibi yönetimin ayrılmaz bir parçasını oluşturmaktadırlar. Bu nedenle, İKY, örgütün stratejik planlamasında ana rol oynamakta ve örgütün işgücü, kâr ve genel verimliliğinde stratejik bir öneme sahip bulunmaktadır.
