Derin nefeslerle volta atarken başımı kaldırıp bakınca koyu lacivert gökyüzündeki parlayan yıldızlar o kadar yakın gelmişti ki ellerimi uzatarak birazcık zıplasam, yıldızları toplayacağımı sandım...
O bisikleti hala saklarım...
Babam, fazlalık diyerek eskiciye şatmış.
Satıldığını duyunca hurdacıları arayıp buldum.
Babamın sattığı fiyatın üç katına geri aldım.
Erdeki yerine bırakıp; “Dokunulmayacak!” dedim.
Çünkü o bisiklette Kartal’ın hatırası yardı. Tutunduğu yerlere ellerimi sürerim ki
Kartal dan eser kalmış mıdır diye...
