Dil bilimi, “konusu dil olan, dillerin yapısını, tarih içinde gelişmesini ve geçirdiği değişiklikleri, dünyada yayılmasını ve aralarındaki ilişkileri ses, biçim, anlam ve cümle bilgisi bakımından genel veya karşılaştırmalı olarak inceleyen bilim dalının adıdır” (Türkçe Sözlük). Dil bilimi için linguistik (Latince = dil kelimesinden) ve bu kelimenin Fransızcasının (linguistique) okunuşundan hareketle lengüistik de denir. Türkiye’de dil bilimi 1970’li yıllarda üniversitelerde filizlenme ve gelişme yoluna girmiştir. Almanya’da 16. yüzyıldan itibaren sözlük, gramer veetimoloji çalışmalarına başlandığı, dil dernekleri ve akademiler kurulduğu hâlde, Osmanlı ülkesinde Türkçeye ilgi gösterilmemiş, ilk sözlükler 19. yüzyılda yazılmaya başlanabilmiştir. Ulu Önder Atatürk 1932’de Türk Dilini Tetkik Cemiyeti’ni (sonraki adıyla Türk Dil Kurumu’nu) kurarak, Türk dilinin bilimsel araştırmalarının temelini atmış, yolunu açmıştır. Başlangıçta çalışmalarda lengüistik kelimesi daha çok tercih edilirken, yıllar geçtikçe dil bilimi / dilbilim biçimleri ön plana çıkmıştır. Elinizdeki bu kitapta da Türkçenin kurallarına en uygun şekil olan dil bilimi kullanılmıştır.
