“Benim umudum, benim ışığım olacaksınız,
her şeyim olacaksınız!” diye haykırdım.
İçini çekti, gizli acıların o gülümseyişiyle şöyle bir baktı bana; bir ara başkaldıran kölenin gülüşüyle.
O günden sonra sevilen kadın değil, en çok sevilen kadın oldu benim için. Kalbimde bir yer isteyen, oraya ya bağlılıkla ya da aşırı bir zevk yoluyla işleyen bir kadın değildi o; hayır bütün kalbimi elde etti, kalp kaslarımın atışı için gerekli bir şey oldu. Floransalı şairin Beatrice’si, Venedikli şairin lekesiz Laura’sı neyse, o da benim için öyle olmuştu. Büyük düşüncelerin anası, kurtarıcı kararların bilinmez nedeni, geleceğin desteği, yaprakların karanlığında ışıldayan zambak gibi karanlıkta parıldayan ışık.
