İnsan karakteri ağaçlara, bitkilere benzer. Bazıları gün içinde değişir, bir bakarsın şekil değiştirir. Bazen tanıyamazsın ilk bakışta ama sonuçta iç dünyalarında hala aynı kişilerdir. Biraz ruhunu okşar, ilgilenirsen belki döner sana bakar, belki de sırtını döner bir daha hiç yüzyüze görüşmemecesine. Kimi kibirlidir, kimi kırılgan, kimi renkli kişiliklere bürünür, kimi yapayalnız, kimi ise güzel görüntüsüyle aldatır, dokundukça canını acıtır. Birde bencil olanları vardır ki bazıları zoru başarmayı sever. Bir gün belki diye çabalar durursun ama yorulursun her gün aynı hasta mantıkla savaşmaktan. Sana ne çiçek açar ne de senin yüzüne bir ümitle bakar, çünkü onun herkesten sakladığı gizli, paylaşmayı sevmediği bir hayatı vardır ve o hayat onun gerçeği görmesine izin vermez. Onun için gün başlamadan bitmiştir, çünkü güneş ve su onun için anlamını çoktan yitirmiştir.
