Feride Şahin kızından gerçekten çekinirdi. O ne kadar gamsızsa Öznur o kadar hayatı sahiplenirdi. Aslında evin annesi de babası da Öznur’dan başkası değildi. Feride Şahin ruhunu eşinin ölümüyle birlikte kaybetmişti. O sebeple Öznur’a ayak bağından başkabir şey değildi. Bir gün birisi gelip bu yükü Öznur’un omuzlarından alsa ne kadar da mutlu olurdu. Feride Şahin bu dünyada kocası için yaşardı, sadece ona önem verirdi. O da ölünce yüreğinde taşıdığı insanlığı özgür bir kuşun kanadına koymuş ve kendinden uzaklara bırakı vermişti. Öznur’a bir gün bir yerde kişiliğinin tam tersi bir adama âşık olacağını söyleseler inanmaz, öyle bir adamı da hayatına almazdı.
Bunları söylerken henüz âşkı tanımıyordu…
Bir anda sevmişti onu. Dövmeli, piercingli, uzun saçlı, aykırı bir adamdı etkilendiği.
Bundan sonra aynı kalabilir miydi?
Kendini Görkem’den koruyabilir miydi? O olmadan nefes alabilir miydi?
Acı insanı öldürmüyor aksine değiştiriyordu.
Hiç kimse bir daha aynı kişi olamıyordu.
Elinde viski bardağı, yüreğinde Öznur varken Görkem, eskisi gibi yaşayabilir miydi?
Metroda başlayan, kaderle sınanan bir aşk. Ayrı yaşamlar, farklı kültürler. Olmayacak, asla uymayacak karakterde âşıklar.
Biri masum, biri alkolik, birisi açılmamış gonca, öteki çapkın bir gece kuşu. Hayatı boyunca hiçbir kadını sevmemiş asla bir kadına bel bağlamamış bir serseri.
Aşk bütün engelleri aşabilir mi?
Aşk olmazları oldurup, her şeyi yerle bir eden adamı yeniden affedebilir mi?
Aşk belki de bu kadarına izin vermezdi…
