Dünyanın büyüsünü bozdular. Yaşamak şimdi ne telaş, ne heves, ne ihtiras barındırmaz. Çünkü etten varlığımızdan fazlasının olmadığını söylediler bize. Etten bir varlığımız yoktu bizim oysa, saç telinden, tırnak ucuna kadar söz ve hatırdan yapılmıştık. Etimiz varsa bile ona hiç bakmamış, onu hiç dinlendirmemiş dinlememiştik.
Durup kendini hatırlamak özlemek kendini arasında büyü, insan ile hayatın. Bir sesin öğlenlerimizi uykumuzu yırtması, yırtıp bırakması. Büyümüzdür bu, yoksulluk bir çağrışımdır dünyanın geri kalanı için. Ve savaşırken bir metredir saçların, her ayrılıktan can çekişerek uzaklaşılır. Can geri çekilir tenden bavulun olmaz o zaman, dağılmaz kuş yuvaları bunu öğreneceksin.
