“Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım.”
Sait Faik öykücülüğünde bir dönemeci oluşturan Son Kuşlar, top- lumda yerini bulamamış insanların dünyalarına ayna tutar. Anlatıcının yaşamından izleri de taşıyan öykülerde gündelik yaşam içinde ada ve İstanbul odaklı bir yolculuğa çıkar okur her bir öyküde. Değişen, dönüşen dünyanın habercisidir burada Sait Faik.
“Son Kuşlar’da karşımıza çıkan öykülerinde ada/deniz insanının duyuşu, yaşayışı, çalışma koşulları, hayata bakışları, etkili biçimde anlatılır. Öyle ki, okurun karşısına yer yer anlatıcı Sait Faik de çıkar; böylece onun yazma ve yaşama kaygısı satırların arasından usul usul duyulur.”
Feridun Andaç
