mahyama düşen mahşer / örten muamma
sen misin dedi ' her gece sabahı tetikleyen
fakir hafızama yenilen kuytu tevekkül
avare baharı sensiz bıraktın
çöl buhurunda. çocukluğumuz
terli mavi / bahanemiz yok şimdi
aynaya dön kalbimi ayart
küllenen acıların seyret sersemliğini
aşkın soykütüğünde. matem kokuyor akşam
belki sendin bilemem
ruhumun şifresinde sürgün kalan ankebut
sürüklendiğim ima
1.
kim koydu bu mektubu koynuma
bakar bakar ağlarım yüzüm ipek kozası
söz hazı düş kurulu yine de gelmiyorsun
öyleyse kır kalemi
sonsuz uykumda uğuldasın merakım
