Bir gün karşına öyle biri çıkar ki konuşamazsın. Şuranda bir çocuk koşuşturmaya başlar. Sonra tam konuşmayı öğrenirsin, tam ona “Hadi gel, biz olalım.” demek istersin. Gider… Hem de öyle bir gider ki tüm harflerini de yanında götürür. Sonra ne olur biliyor musun çocuk? Sana konuşmasını öğreten hayat, susmasını da öğretir. Terk edildiğin gün aklında bir şair doğacaktır. Sana, “Hadi bir kalem al da ona olan aşkını yaz.” diyecektir. Yazma! Ben çok yazdım, kimse geri gelmedi.
