Yaman, Rüya için, tıpkı onun söylediği gibi,
bir kahraman olmak istemişti.
Bir katil değil, öfke ve sertlik dolu bir adam değil,
basit bir kahraman...
Sadece bir anlığına da olsa, uzanıp kızın elini tutsa,
değişebileceğini hissetmişti.
Yoktan var olup bambaşka bir adam olabileceğini...
Karanlık denizi aydınlatan bir deniz fenerinin ışığını görmüştü
gözlerinin içinde. Öyle parlak, öyle güzel bir ışıktı ki gözlerindeki,
adama o karanlık denizi aşabileceğini hissettirmişti... Sanki yalnızca
bir kez sıkıca yakalasa o eli, tüm kirleri terk edecekti bedenini.
Ama adam o eli tutmamıştı.
Nasıl tutardı ki?
Tutamazdı.
Tutarsa kirletirdi.
Tutarsa değişmesi gerekirdi.
