Üniversitede madencilik konusunda dersler veren amcam, tamamen kendine has bir kişilikti. Ancak bu dersleri kendisi için kaç kişi dinliyor, öğrencileri derslere geliyorlar mı, devam etmeyen var mı, gibi konularla hiç mi hiç ilgilenmezdi. Ders anlatırken anfide millet üst üste çıksa, sağda solda gırgırdan geçilmese, inanın amcam bunu fark etmez. Buna karşın anfide in cin top oynasa amcam bunun da farkına varmaz. Latince sözleri art arda sıralar durur. Aslen amcam ne derslerde, ne de evde rahat konuşan bir insandır. Çoğu kez takılır. Hele kimi sözcüklere takıldı mı, kekeler durur. Heceleri uzattıkça uzatır. Ama gelgelim, üniversitedeki çocuklar bunu bir espiri konusu haline getirmişlerdi. Amcamın derslerinde sadece onun takılarak konuşmalarını görmeye geliyorlardı. Görmeye diyorum, çünkü amcam teklemeye başladı mı eliyle, koluyla öyle hareketler yapardı ki, en iyi güldürüden daha etkili olurdu. Bir sözcüğü bir türlü söyleyemeyen amcamın öfkesi arttıkça dersteki gırgır da öylesine artar, oraya sırf dalgasını geçmeye gelenler zevkten dört köşe olurlardı.
