Tanrım! Sonunda kurtuluyordum. Ama bir yandan da kayboluyordum. Şimdiden titremeye başlamıştım ve ıssız, hiçbir yerleşim olmayan bir dağ yolundan geldiğimizi biliyordum. Yolumu bulamayabilirdim bile ve bu da ormanda soğuktan ölmem anlamına gelirdi.
Sanki her an vazgeçeceklermiş, bir el evden uzanıp beni geri çekecekmiş hissiyle hızla verandadan indim ve arkamdaki eve bakmadan koşmaya başladım. Ayağım toprak zemine çarptıkça kendimi yığılıyormuş gibi hissediyordum. Bacaklarımda biraz bile güç kalmamıştı. Hele zihnim, bomboştu.
