Aşk ölmez... Yaşanmadıkça.
DÖRT KISA GÜNDEN ELLERİNDE KALAN, ANISI HİÇ SİLİNMEYECEK BİR AŞKTI.
İnsan bazen dört güne bir ömrü sığdırmaya kalkar. Yıllarca kalbinde taşıdığı bir aşkı dört güne sığdırmaya ya da. Hangisi daha zordur peki, bir yaşamı eksiltmek mi yoksa bir aşkı eskitmek mi?
Kendini başka bir kalbe sığdırmak yerine, kalbini emanet eder insan bir diğer kalbe... Ve bu, en büyük savaştır aslında.
Mehmet, bir savaştan kaçmak için, bambaşka savaşların ortasına attı kendini. Aslı, yüreğindeki savaş alanını bir türlü terk edemedi. Enkazında kendini ve Mehmet’i aramaktan hiç vazgeçmedi. İkiyken bir olmak, çekip gitmekti tüm arzuları. Havaalanında filizlenen bir aşkın, gitmekten başka çaresi var mıydı zaten? Yolculukları sadece dört gün sürdü. Aşkları ise bir ömür valizlerinde durdu.
AŞKLARI BİR ÖMÜR VALİZLERİNDE DURDU.
