“Unutulmaması gereken başka bir şey, Türkiye’de bir masalcının eleştiri yapabilen ve bunun için yargılanmayan tek insan olduğudur. Bir masacı masal anlatırken, halkın içinde olan ama kimsenin dile getiremediği şeylerden bahsederdi. Bir sultana, vezire, değersiz zenginlere ve tüm zayıflıkları barındıran güçsüzlere halkın ne düşündüğünü açıkça anlatmaktan çekinmezdi. Güç sahibi insanların, masalcılardan korkmaları ve halk isyanlarında hepsini barış olana kadar bir yere kapatmaları bundan kaynaklanırdı.”
