En depresif insan bile günlük yaşamın bir anında en kötü ihtimalle tebessüm edebilir. Çoğunluk ise kendisini neşelendiren bir olay karşısında güler, hatta kimi zaman nefesi kesilecek kadar kahkahalarla güler. Gülmek, yemek ve içmek gibi insan hayatının temel ve vazgeçilmez bir yansıması.
Güldürü, komedi, mizah… Hem edebiyatın hem beyazperdenin hem de görsel sanatların vazgeçilmez bir türü. Komedi filmi izlemek için insanlar özel vakit ayırıyor, bu uğurda cömertçe paralar harcıyorlar. Karikatür dergilerinin tirajı, günlük gazetelerden fazla olabiliyor.
Peki niye?
Niye güler insanlar? Neyi, niçin komik buluruz? Komik nedir? Birini güldüren bir olayın bir başkası için bir anlam ifade etmemesinin arkasında ne vardır?
Soruları çoğaltmak mümkün…
Henri Bergson, “gülme” eyleminin nedenini, kökenini, seyrini, insanların kişisel yaşamlarında veya toplumsal düzlemde ne ifade ettiğini sorgulayan, bunun üzerine kafa yoran bir filozof. Aristo’dan beri onlarca, belki yüzlerce filozofun üzerinde düşündüğü bu konuyu kendine dert edinmiş bir düşünür.
Gülme, komiğin anlamı üzerine yazılmış bir beyin fırtınası, düşünce seli…
