Yolculuklar hep aynıdır, adımlar ile kalemin izleri sürekli karışır birbirine; dilin kendisi de satırların yer değiştirmesinden başka nedir ki...
Yalnızlıkla olgunlaşmış dürüst bir Kadı, 1844 yılında, Kütahya’nın ilçelerinin Temettüat Tahrir Defteri’ni doldurmak için Nüfus Sayım Katibi ve askerlerle yola çıkar.
Rakamlar insanların aynası olmalı ki Devlet-i Aliyye vergisini almalı, halk kulluğunu tamamlamalıdır.
Köy köy dolaşılır canlı cansız her şey rakamlaştırılarak var edilir. M. Altar Kaplan, Halifeler Köyü’nde, kimi zaman bir ağacı, kimi zaman bir köpeği konuşturarak öyküsüne sıradışı bir bakış açısı katıyor.
“Aristo sürgüne gönderildi. Sokrates baldıran içmek zorunda bırakıldı. Niceleri yargılanıp öldürüldü. Bütün bunlar rezil, bön halk tarafından, akıl, erdem yönünden üstün sayılmış oldukları içindi. Zenginlik yüzünden ezilmiş olan köylüler, servetlerdeki müsaviliği fikredeceklerine mecnun gibi servet peşinde koşuyorlar.”
