Hep birlikte bir ‘yol’daydık. Beraber yürüdüğüm bu insanların, bir yandan zaaf ve yürekli yanlarını fark ediyor, diğer yandan ortak amaçlar adına el ele sürüklendiğimiz ve mevcut dünyanın pisliklerini yıkayacağına inandığımız bir nehirde âdeta hep birlikte yüzüyorduk. Akıntının fazla olduğu yerlerde zaman zaman kontrolü kaybetsek de, bu suların dışında geleceğin ve güzelliklerin var olmayacağına inanıyorduk. Önümüzde, bizi bekleyen sivri kayalar vardı ve akıntıya kapılıp yüksek bir şelaleden düşmek belki kaçınılmazdı. Ama ancak tüm bu çaba ve kayıplardan sonra varabileceğimiz temiz ve durgun sularda gerçekten birlikte kulaç atmanın ve yüzmenin tadına varacaktık...
