“Ne ara geldin de
Çaldın kapımı ey aşk
Beklemiyordum seni
Yoktu hatta kapımın zili...”
Öykülerinden, romanlarından tanıdığınız Cahide Yormaz
Öz, bu kez de sesin buğusuna, sözün büyüsüne kapılarak,
yıllarca bırıktırdığı, sözün özüne çağırıyor bizi. Gelmek isteyene
“Kapımın zili” yok, “beklemiyordum seni” diyerek karşılıyor.
Giderken de işte o kiraz ağacı gibi çok yapraklı, nar gibi çok
taneli dağılmak istercesine uğurlamak istiyor.
“Gitme hemen em de ikram ederim sevgimden bahçemdeki kiraz...”
