Farkında olmadan kalbimizi aklımızdaki düşüncelerle doldururuz ve işte asıl sorun bu noktada başlar; çünkü aklımızdakiler her zaman sevdiğimiz şeyler değildir. Belki sevdiğimiz birini ölüm bizden ayırmış, eşimiz umduğumuz gibi çıkmamış, birileri diliyle bize zulmetmiş, çocuğumuz hayırsız olmuş, mucizelere olan inancımızı kaybetmiş, olumluyu göremez olmuş, hayatın gerçekleri arasında kaybettiğimiz çocuk ruhumuzu kalbimize gömmüş aklımızdakileri bu onlarca düşünceyi kalbimize indirmişiz.
Tüm bunlarla kalbimizi dolu zannederiz. Onlarca düşüncenin arasında kişiyi iyi hissettirecek düşüncelere yer olmayın kalp hep boş kalır. Ne zaman bilinçli olarak bir duyguyu, bir düşünceyi kalbine indirmeyi başarabilirsen aslında o zaman doldurabilirsin kalbini. Kalbini kontrol et orada ne var? Hayattan keyif alamıyor musun, bir kontrol et kalbini orada ne var? Canın bir şey yapmak istemiyor mu bir kontrol et orada ne var? Sürekli erteliyor ve bir türlü istediğin gibi yapamıyor musun bir kontrol et, orada ne var?
