Zamana bırak, her şeyin ilacı zamandır.’’ Bu sözlerle bazen kendimizi, bazen başkasını teselli ederiz. Hiçbir ‘yaşanmışlık ’ geçmişte kaybolup gitmez. Geçmişe her dönüp baktığınızda , o zamanda öylece duruyordur … Küle dönmesini istediğimiz zamanlar, külden bir dağa dönüşmüştür . Bu dağı aşmak için umuda ihtiyacımız var...
Kim görmüş bir bebeğin
Gülümseyerek dünyaya geldiğini
Hepsi masum birer melek ama
Dünyada meleklere yer yoktu.
Göbek bağının kesildiği
O ilk soluğu aldığın an
Başlıyor hayatdaki draman…
“Umudun bittiği yerde hayat biter.’’
