“Müjdeyi çocuklar verdiler. Yarın burada olacakmış. Dr. John nihayet kasabaya geliyor. Sapkın zevkli, çılgın bir oyuncakçının elinden çıkmış irili ufaklı vudu bebekleri, ürkütücü maskeler, şifalı otlar, kertenkele salyası, ölümcül keneler, sülükler, tarantulalar, bataklıkların çamurlarını, sazlıkların yosunlarını, ölümün uzun gecesinden söküp aldığı daha pek çok şeyi beraberinde getiriyor.”
J. E. Bellocq, New Orleans genelevlerine fahişelerin fotoğraflarını çekmek için giden ve onlara sadece poz vermeleri için para ödeyen bir fotoğraf sanatçısı. Halil Turhanlı, Çanakkale’den ve “Çanakkaleli Melahat’i kızkardeş kabul ediyorum” diyen Ece Ayhan’dan selam götürüyor ona.
Daha kimlere kimlere selam taşıyor, daha nerelere nerelere uğruyor Halil Turhanlı...
Çöl, bataklıklar, bataklıların ortasında yükselen ağaçlar tünemiş yırtıcı kuşlar… Vudu büyüleri ve zombiler… Siyahların hak ve özgürlük mücadelesi… Dansa yeni can verenler… parlak zihinlerin delirme maceraları… Rock dünyası ve trajik rockçıların hayat hikâyeleri… Kadri bilinmemiş veya buralarda pek az bilinen şairler, düşünürler, hikmet sahipleri…
Kâh mahzun mahzun tımbırdayan bir gitar, kâh şaha kalkan bir elektrogitar salvosu… Halil Turhanlı’nın kaleminden, felsefî bir epiğe benzeyen bir uzun yol nesri.
