Yıllarca, ne zaman uykuya dalsam, ateş gibi yanan yeşil gözleri ve zalim gülümsemesiyle o adamı gördüm rüyamda.
Ve kendisiyle tanıştığım gün, bu acımasız paralı asker beni ölüme terk etti. İnsanlar doğduktan sadece birkaç saat sonra, tanrılar sahip olduğumuz azıcık gücü bizden alıyor, karşılığında sınırlarımızı gaddar ve merhametsiz Feyler’den koruyorlardı. Güçlerini ellerinde tutabilen insanlar yozlaşmışlar olarak biliniyordu. Ve yozlaşmışlar yakılarak cezalandırılıyordu.
Gücüm ortaya çıktığında küçük köyümden ve sevdiğim hayatımdan kaçmak zorunda kaldım. Hayatta kalmak için beni en zayıf anımda terk eden paralı askerle anlaşma yapmaktan başka çarem kalmamıştı. Anlaşmamız çok basitti: Ben onun ve gizemli dostlarının şehre gizlice girmelerine yardım edecektim, o da bana hep gizli tuttuğum tuhaf, karanlık gücü nasıl kullanacağımı öğretecekti. Hayatta kalmamın anahtarı olabilecek o gücü… Fakat acımasız paralı askerin de gizlediği sırları vardı. Sevdiğim herkesin güvenliğini tehdit eden sırlar. Bu krallığı -belki de bu dünyayı- yerle bir edebilecek sırlar.
