Bir fıkıh usulü çalışması olan bu eser, usulün temel konularından sünnet bahsiyle ilgilidir. Dolayısıyla teorik bir incelemedir ve sünnetin temellendirilmesine yönelik tartışmaları içerir. Bu arada çağdaş dönemdeki tartışmalara da mukayese bakımından yer verir. Sünnet-vahiy ilişkisi, haber teorileri, hadis-fıkıh ilişkisi gibi konuları ele alır. Bu minvalde kadim kökleri olan kavramların ve kuramların mefhumlarını koruyarak sahih bir şekilde güncellenmesini yapacak çalışmalara bir yol haritası olabilir.
Araştırmanın temel tezi sünneti referans alan fukahânın bunu değerlendirirken Hz. Peygamber’in hangi vasfından kaynaklığını da dikkate alan bir kriter geliştirdikleridir. Nitekim bu konudaki yaklaşım farklılığı ahkâma da etki etmiştir. Fukahânın Kur’an’ın anlamının belirlenmesinde dile ilave olarak belirlediği en önemli haricî unsur sünnettir. Bu araştırma sünnet meselesini bağlayıcılık açısından derinlemesine tahlil etmektedir.
