“Bir zamanlar bir Küçük Prens varmış. Kendi boyundan biraz büyük bir gezegende oturur, bir arkadaşı olsun istermiş…” Hayatı anlayanlar için böyle bir anlatım, daha inandırıcı olurdu.
“Acaba, herkes kendi yıldızını bulabilsin diye mi aydınlatıyorlar yıldızları. İşte benim gezegenim. Tam üstümüzde. Ama ne kadar da uzak!”
“Her yer kupkuru, sipsivri ve acımasız… İnsanların düş kurma gücü yok. Kendilerine ne söylenirse onu tekrar ediyorlar…Benim gezegenimde bir çiçeğim vardı, her zaman ilk o konuşurdu….”
“İnsan ancak evcilleştirdiğini tanır. İnsanların bir şey tanımaya zamanları yok. Hep hazır şeyler satın alıyorlar. Mağazalarda arkadaş satılmadığı için arkadaşsız kalıyorlar.”
“Gece gökyüzüne baktığın zaman, ben bunlardan birinde olacağıma göre, ben güldüğümde sana bütün yıldızlar gülüyormuş gibi gelecek. Böylece sen gülmesini bilen yıldızlara sahip olacaksın.”
