Özcan Karabulut, on beş yıldır edebiyat dünyasında kendine yer edinmiş bir öykücü. Öyküleriyle ve öykü kitaplarıyla çeşitli ödüller aldı. Baştan Sona Yalnızlık da, 1998 Sabahattin Ali Öykü Yarışması’nda Başarı Ödülü’ne ve yine 1998 yılında Orhan Kemal Öykü Yarışması’nda ikincilik ödülüne değer bulunan bir çalışması. Özcan Karabulut’un öyküleri özgün ve kişisel bir çizgiye sahip. İlk öykü kitabından bu yana öykülerinin temelinde yatan şiirsel anlatım, aşkların, özlemlerin, acıların nabız atışları, hüzün ve yalnızlık; hep var olan siyasal ve toplumsal eleştiri ve başkaldırıyla yoğruluyor, özyaşamöyküsel tatlarla harmanlanıyor, ince bir sızı gibi kendini hep duyurarak bir ince şerit gibi akıp gidiyor kitabın bütününde ve öyküleri birbirine bağlıyor. Özcan Karabulut, 78 kuşağının yalnızlıklarını anlatırken, dünyayı değiştirmeyi başaramayan, bir yerlere savrulup bir yıkımı yaşayan bu insanların yaşadıklarını öykülere taşırken, o yılların imgesel bir tarihini de veriyor. İnsanlığın en temel gerçeklerinden olan yalnızlık, Baştan Sona Yalnızlıkın da temel izleği. Her biri bağımsız bir öykü olsa da, ortak bir payda, tematik bir birliktelik içeren ve Özcan Karabulutun kusursuz bir dille kaleme aldığı bu öyküler, onun öykücülükte ulaştığı noktanın sağlam bir örneği.
