Birinin Başlattığı Yangını Başka Biri Söndüremiyor...
Dönmemiş Yıldız. Dönseydi duyar uyanırdı zaten. Beni yaraladı yine, diye düşünüyor. Sonra da yok oldu. O bitmeyen ufak kaçamaklarından birine gitti. Nereye gitti ki? Cengiz Bey’le Maldivler’e gidiyor yarın! Teo Man, diye geçiriyor içinden, anında içi üşüyor. Tabii ya, onunla olmaya gitti. Cengiz Bey’le bir nevi mecburiyetten çıktığı seyahatten önce, hakiki aşkına koştu. Kavuştu. “Beni niye yaraladın peki? Beni niye hep, habire yaralıyosun? Neyim ben? Kırıp dökeceğin oyuncak bi bebek mi?”
Hikmet Hanım’ın saçının kesildiği gece “oyuncak” demesi geliyor aklına. Haklı işte! Ahçı da haklı, Muhittin de. Onu Yıldız’a karşı uyarmakta haklılar. “Hıncını benden çıkarıyosun. Annenin sana yaptıklarının, herkesin sana yaptıklarının hıncını, intikamını-“ Aynaya bakarak bağıra bağıra söylüyor bu lafları.
