Can, içtiği suyun boş şişesine baktığında basketbol topu görenlerdendi. Geri dönüşüm kutusu ise onun için bir basketbol potasından ibaretti. Şişe, potayı ıskalayıp yere düştüğünde “Elbet biri onu alır ve kutuya atar,” derdi.
Can, kendi üstünü başını temizlemeye de öyle pek gerek görmezdi. Öğlen yemeğinde dondurma yemenin sağlıklı olduğuna inanırdı. Aşı kelimesini duyduğunda tüyleri diken diken olurdu. Annesi ona sağlıklı yaşam kurallarını hatırlattığında tüm bunlar Can’ın bir kulağından girer, bir kulağından çıkardı.
Peki, tüm bunları ona söyleyen kendi bağışıklık sistemi olsaydı neler olurdu? Can onu da duymazlıktan gelebilir miydi?
