Nuri Pakdil, eserlerinin biçimsel unsuruyla doğrudan sezgiye ve basirete yönelir. Bu melekelerimizi de harekete geçirerek eserinin bir bütün hâlinde kavranmasını amaçlar. Biçim soyut bir unsurdur Pakdil’de ve soyut özü somutlaştırma işlevi görür. Somutlaşan kelime, cümleye bir hareketlilik getirir, hareketli cümleler metne dinamik bir gövde kazandırır, giderek söz, cisimleşmeyi de aşarak eylemleşir.
Eylemi yücelten bir yazar olarak Pakdil, yazarlık eyleminin okurunu da eyleme geçirmesini ister. Nitekim, bu kitabı şu cümle ile bitirir: “Bu kitabı da namluya sürün!”
“İnsanımız, evrenselliği elinden alınarak cezalandırılmıştır. Her insanın önünde, kendi ayıbı, durmadan büyüyor: bir şey yapmama, tavır almama. Oysa, insanı yücelten de bir şeyler yapması, tavır alması değil midir? Zulme karşı + sömürüye karşı + insana özgü değerlerin çalınmasına karşı + kara siyasa haydutlarının soytarılıklarına karşı.”
“Hangi ülkede, ne durumda olursak olalım, bir cephe oluşturmalıyız: puta karşı. İnsanlar, putların saldırıları karşısında, iyice savunmasız kaldılar çünkü.”
