Evren sürekli gelişim halindedir. Evrenin başlangıcında mevcutta gizlenen irade, yaşam iradesinin yaşamsızlardan fışkırdığını gösteriyor. Sonrasında hayattan şuura yükseliş gücü de aynı iradenin daha ileri bir halkasıdır.
Peki nedir mevcutta gizlenen bu irade?
Hayat nedir? İnsan nasıl türemiştir? Evrim teorisi ve insan maymun ilişkisi nedir?
İnsandaki (ben’deki) irade, evrenin ötesinde hangi gerçekliğe işaret etmektedir?
Evet! İnsan, sonu olan varlıktan kopup sonsuzluğa yürümek iradesindedir.
Burada ben ve evren ikiliği karşısında bulunuyoruz. Evrenden bir parça olan insan, Yaratıcı’ya yönelişiyle de ondan ayrılmaktadır.
Eflatun, evrenimizi hayal ve gölge âlemi olarak nitelendirmiştir. Pascal ise, ruhun evrenden daha değerli olduğunu, çünkü onu tanıdığını ifade ediyor. Ona göre ben’deki merhamet denilen ilahi cevher bütün ruhlardan (canlılardan) daha değerlidir. Çünkü Yaratıcı’ya ulaştırıcıdır.
Evrende insanı Yaratıcı’ya ulaştıran o kadar çok mucize var ki!
Peki ya bütün bunlar, hepsi bir tesadüften ibaretse? Ya değilse...
Evren Ötesi ve İnsan, H. Elçibey Temel’in ben’in yaradılış ilkesi ile evrenin temelinde yalnız olmadığımızı anlattığı eseridir. Düşünmek isteyenlere…
