Hemân bir noktadır mecmû’-i âlem nükte-i “bâ”de
Bu sırrı fehmeden hestî-i mevhûmu verir “bâd”e
Nice huşyâr olur câm-ı Elest’in mest ü sekrânı
Bulunca dest-i feyz-i hemdeminden misli yok “bâde”
Kim olsa müncezib dildâre kalmaz ihtiyâr anda
Semender-veş girer uşşâk aşk-ı “âteş-âbâd”e
Katâr olmuş halâyık kimi eflâk ü anâsırda
Kimi erhâm-ı mâderde kimi aslâb-ı “âbâ”de
Ne yüzden arz-ı dîdâr eylese dildâr yeksândır
Görür Azmî tecellî iktizâsın vech-i “zîbâ”de
