“Ay, güleyim bari!” dedi horoz şekeri. “Senin gibi kendini beğenmişleri çok gördüm ben! Ama hiçbiri benim gibi aranılan, istenilen olmamıştır.”
“Tehhoovvv!” dedi badem şekeri. “Seni isteyenler kimler ola ki? Üst tarafı şu sokak çocukları değil mi? Bunların istemesi hiç de önemli değil. Beni isteyenler; sokaklarda değil, saraylarda, konaklarda arıyorlar. Değerimi para ile ölçüyorlar. Her isteyen beni alamıyor... Anladın mı, çöp bacaklı!..”
