Bilinci ve yüreğiyle değil de ön yargılarıyla adımladığı bir yolda, nereye gittiğini bilmeden ilerliyor bugünün insanı. Çokluk kayboluyor. Halil’in şiirlerini okuduktan sonra en çok bunları düşündüm. “Uslu olma”yı kabul etmeyen çocukların dokunaklı isyanını… Her yanıyla samimi, yaşanılası bir geleceğe dönük ve özgür dizeler… Gücünü, doğrudan eklendiği yaşamdan alan; ondan beslenen, onunla büyüyen dizeler. Vicdanını yitirmeyenlerin yüreğini kuşatan gerçek dizeler…
Taner Gülen
“Ama gel gör ki rüzgâr dinmedi daha,
Fırtına büyüyecek.
Yeşerecek kışta bahar,
Hüzünde sevinç,
Esarette yürek,
Diren dediğim çocuk serpilip boy verecek.
İpi elinde nice uçurtmalar dikilecek
gökyüzüne,
Çiçekli kanatlarıyla süzülecek.”
