"Sahi nereye akıyorum böyle suya düşmüş bir yaprak gibi kaderine teslim olarak? Hem bu caddeden geçmek zorunda mıydım? Kale duvarları gibi sağlı sollu uzayıp giden binalarla kuşatılan ve kavisli bir yay gibi dönemeçli olan bu caddeden geçmek içimi acıtırdı. Onunla son buluşmamız şimdi önünden geçtiğim Açelya Pastanesi’nde olmuştu. Ne üzülmüştüm o gün! Kabullenememiştim.
Sanki şimdi kabullenebildim de...
