İngiltere’de 1920 yılında yayımlanan Dawson raporu ile sağlık hizmetleri; birinci basamak, ikinci basamak ve eğitim hastaneleri diye basamaklandırılmıştı. Bu raporun yayımlanmasının hemen arkasından 1930 yılında koruyucu ve tedavi edici hizmetlerin birlikte verildiği “Etimesgut İçtimai Hıfzısıhha Numune Dispanseri” açılarak örnek bir uygulama başlatıldı. Bu uygulama 1946 yılında Milli Sağlık Planı ile yaygınlaştırılmaya çalışıldı. İlçelerde açılan sağlık merkezleri ile birinci basamak yeni bir bakış açısı kazanmıştır. Sağlık Hizmetlerinin Sosyalleştirilmesi Yasası’nın 1961 yılında çıkarılması ile Ülkemizde birinci basamağın sağlık sistemi içindeki yeri ve hukuki statüsü tanımlanmış oldu. Bu yasa ile tanımlanan birinci basamak sağlık hizmetleri, 17 yıl sonra 1978’de Alma Ata Bildirgesi ile bütün dünyanın kabul ettiği bir kavram haline geldi.
