Depresyon, insanlığın karşı karşıya kaldığı en yıkıcı psikopatolojilerden biridir. Son yıllarda yapılan yoğun klinik ve temel bilimsel çalışmalar, depresyonun etiyolojisi ve tedavisiyle ilgili zaman içinde ortaya çıkmış olan bazı dogmatik yaklaşımların geçerliliğini sorgulamaya başlamıştır. Örneğin, depresyonun yalnızca insanlarda görülen bir patoloji olduğu görüşü özellikle son yarım yüzyılda hayvanlarla yapılan çalışmalar sonucunda çürütülmüştür. Depresyonla ilgili diğer bir dogma da, patolojinin etiyolojisi ve tedavisinde bedenden ve duyulardan kaynaklanabilecek katkıları büyük ölçüde göz ardı eden beyin ağırlıklı merkezci bir yaklaşımın benimsenmiş olmasıdır. Bu kitap bu katı dogmatik yaklaşımlardan uzaklaşarak depresyonun beyinden kaynaklansa da sadece beyinle ilgili olmadığını somut bilgilerle savunan duyumotor görüşünü öne sürmektedir. Kitapta ayrıntılarıyla ele alınan duyumotor yaklaşımı, duygudurum ve depresyonun beş duyu sistemi (görme, işitme, koklama, dokunma ve tatma) ve hareket (motor) sistemi aracılığıyla köklü bir biçimde etkilenebildiğini (teknik deyimiyle modüle edilebildiğini) göstermekte ve bu görüşün depresyona ilişkin kapsayıcı teorik ve klinik bir yaklaşım için gerekli olduğu vurgulanmaktadır. Kitapta beş duyu ve motor sistemini (duyumotor sistemini) uyarmanın uyarım parametrelerine bağlı
olarak duygudurumu ve depresyonu hem iyileştirme hem de ağırlaştırma potansiyeli olduğu ayrıntılı bir biçimde belgelenmektedir Ayrıca depresyonun duyumotor sisteminde periferden kaynaklanan uyarımı olumsuz şekilde etkileyebileceği gösterilmektedir.
