Unutuyoruz!
Koskoca kâinatın bize hizmet ettiğini…
Unutuyoruz!
Paylaşmanın değerini…
Unutuyoruz!
Kendimize değer vermeyi…
Unutuyoruz!
İnsan olmayı, yaradılış amacımızı, ışık olmayı, ışık saçmayı…
Hadi sıfırdan başlayalım ve yeşillendirelim solmuş yüreklerimizi…
Unutma ki;
Kalbinin kapılarını sonuna kadar iyiliğe açtığın anda başlarsın lezzet almaya. Bu lezzetin tadı ile birlikte de güçlü olmaya. Farklı bir olgunlukla, farklı bir bakış açısıyla başlarsın yaşamaya. Var mısın bu olgunluğun tadını almaya? Var mısın bilinen standartların üstüne çıkıp hayata oradan bakmaya? Var mısın yaşamla ölüm arasını anlamlandırmaya?
Hadi o zaman dua et, sabır et, şükret ve İNAN.
Senin her anını bilen her seslenişini duyan ve her isteğine cevap veren, seni asla terk etmeyen Yaradan’ının kalbini açıp, küçük gibi görünen sırların büyük nimetlerini yaşamaya başladığında;
Fark edeceksin ki hiçbir şeyin ve hiç kimsenin sana yetmediği bu dünyada;
Allah Yeter!
