Neden kendi olmaktan korkar 1 insan… Eksiklerinden mi yoksa kim ne der düşüncesinden mi ? Bence ikisi de olmamalı. Biz kendimiz olmayı özgüven olarak kodluyoruz ama belki de daha fazlası… Belki birazcık huzurun da payı ölçülemez derece büyüktür…
Yanımızdakiler mutsuzken, mutlu muyuz ?
Ya da illa tanımamız mı lazım yakından misal onca şehit ailesini, acısına şahitlik etmek için ?
Sıkıntılarımızın paylaşılıp öğütülmesi gerekmez mi ?
Güçsüzlüklerimizi derinden keşfedip, yaralarımızı bir başımıza sarmamız ne kadar doğru ?
Sadede gelirsek ; sevdiklerimiz olmadan birbirimizin yarasını sarmadan, ya da hasret kalmadan, her zaman kendimiz olacağımız insanlarla beraber olmadan yeni 1 güne başlayalım…
