Bazen kendi gerçeğinden kaçmak iyi gelebiliyor. Her zaman duygularımızı kontrol edemiyoruz. İnsanız sonuçta… Ama ben evrende başımıza gelen şeylerin sebepsiz olmadığına inanıyorum.
Aşkın da sebepsiz olmadığını düşünüyorum. Bazen ondan çıkarmamız gereken dersler olabiliyor. Kimisi hata kimisi de gülümseyerek anabileceğimiz bir hatıra... Kimisi ise geleceğimiz...
Hangisinin bizim geleceğimiz olabileceğini bilmediğimiz için duygularımızın peşinden gidiyoruz. Ama siz kaçmayı tercih ediyorsunuz.
Ama neden?
Cevabını aradığın sorular uykularını kaçırıyor mu?
Yıllarca sır perdesinin aralanmasını beklemeye dermanın var mı?
