İzmir’de yaşayan Liya, bir sabah markete gitmek için evden çıkar. Her zamanki gibi dalgın ve sakar bir haldedir. Yolda yürürken önündeki ağacı fark etmez ve çarpar. Ancak Liya, sakar olduğu kadar da iyi kalplidir. Çarptığı ağaçtan bile özür diler. Tam o sırada ağaç, ona cevap verir. Hayır, bir dakika! Ağaçlar konuşamaz ki! Liya, kulaklarına inanamaz. “Dur bir dakika sen az önce konuştun mu?” “Evet.” diye yanıtladı Ağaç. “Bu harika!” diye sevinçle bağırdı Liya. “O zaman benim arkadaşım olur musun?” diye sordu Ağaç. “Ta-ta tabii kii!” O günden sonra Liya ve Ağaç çok iyi arkadaş oldular.
