Görünüş insanı aldatır. Anlam ve değerlerinden koparır, daha da kötüsü ayrıştırır, uzaklaştırır ve soyutlaştırır. Önemli olan öze bağlı kalmak ve onu yaşam biçimi haline getirebilmektir. Bu yaklaşım, insanı merkeze alan, insanı ve diğer yaratılanları, Allah’ın mazharı, bir başka deyişle Yaradan’ın cemali olarak gören bir öğretidir. Bu bağlamda, Yaradan ve yaratılanın ayrımını değil, birliğini esas alır.
Vahdet-i mevcut, yani varlığın birliği esastır. Öyle ki bir insanın gönlünü kırmak, bir canlıyla zarar vermek, kötü davranmak sadece onlara yönelik kötü bir davranış değildir. Bu aynı zamanda Allah’ı da gücendirmektir.
İşte bu nedenledir ki insan Allah’ı gönlünde taşır.
Ve aslolan sonuç değil yolculuğun bilincine varmaktır. Yolda olanlara Ya Selâm...
