Işık demeti parçalara ayrılıyor, yükseliyor, tekrar birleşiyordu.
İçimizde en küçüğümüz olan Ali, o korkunç ışığın yanına gidip ne olduğunu öğrenmekte kararlıydı.
Çok korkuyordum ama yine de Ali’nin yanına koşup elini tuttum.
Elleri titriyordu.
Benim de öyle.
Birbirimizden güç alarak dut ağacına doğru yavaşça yürümeye başladık.
Bizi neyin beklediğini merak ediyorduk…
