Sokakta bir süre ilerlediler. Avlu duvarı pek de yüksek olmayan bir evle karşılaştılar. Evin penceresi sokağa bakıyordu. Küçük pencerenin önünde çiçek saksıları vardı. Bir saksıda da karagül vardı.
Mehmet Ali bu karagülü görünce:
“İşte buldum!” dedi.
Karagüle doğru koştu. Pencere kollarının ulaşabileceği yükseklikteydi. Karagül sokağa sarkıyordu. Mehmet Ali karagüle dokundu. Bu sırada
Mehmet Ali’nin sesine bir nine pencerede belirdi. Mehmet Ali’nin karagüle dokunduğunu görünce:
“Dokunma çocuk! O gül lanetlidir!” dedi.
