Onunla konuşmak bana iyi geliyor. Biraz hüzünle karışık olsa da, gerçek bir mutluluk anı bu… Lösemi olduğumu öğrendiğim günden itibaren hüzünsüz bir mutluluğu hiç tatmadım.
Nefesim tükeniyor. Gerçeği ne kadar derinlemesine anlasam da sanırım asla alışamayacağım. Burada kullandığım ‘asla’ kelimesi, belki de hiç yaşamayacağım bir geleceği temsil ediyor…
Bir ömrün baştan sona muhasebesi, bir saniyeye sığabiliyormuş meğer. Anlıyorum ki ömrümüzün her bir saniyesinden sorumluyuz. Asla unutulmaması gereken bir gerçek bu… İstediğimiz şeyi yapmakta özgürüz, ama her yaptığımız şey kaçınılmaz olarak günün birinde bize geri dönecek. Yani başkalarına yaptığımız iyilikleri ya da kötülükleri aslında tamamen kendimize yapıyoruz
