“Hangisi yeğ tutulmalı? Yaşamak mı, yoksa yaşamı kayda almak mı? Olup bitmekte olanın içine dalmak mı, yoksa onu betimlemek için bir köşeye çekilmek mi? Olayların peşinden koşmak çok daha çekici; ama o durumda, her şey akıp gidiyor, elde hiçbir şey kalmıyor. Bunları kâğıt üzerinde kalıcı kılmak, işte, onları zamanın evrensel yıkımından kurtarmanın tek yolu bu; ama o durumda da her şey elimizden kayıp gidiyor ve insan hiçbir şeye katılamıyor.”
Kahire’nin kahramanlarından Manolis aktarıyor bu düşünceleri, İspanyol İç Savaşı sırasında Paris’te bulunan Jean-Richard Bloch’u anarak. Yunanistan savaşlarla, çatışmalarla darmadağın olmuştur. Savaş karşıtı Yunanlı aydınlar, ülkeyi terk etmek zorunda kalmış muhalif askerler, Kudüs’te olduğu gibi Kahire’de de “dışarıdan” bakmaktadır olaylara. Ama hangi Kahire? Sokakları ele geçirmiş çeteler, güzel kadınlar, iyi insanlar, tehlikeli adamlar... Tsirkas, hem olayların tam ortasında hem onları kâğıda dökmek üzere kıyıda kalmayı başarıyor. Okuma şöleni Kahire’yle devam ediyor...
