Alman dilinin 20. yüzyıldaki en önemli yaratıcılarından olan Rilke’nin büyük şiir kalıtının en gözde parçasını hiç kuşku yok ki ünlü Duino Ağıtları oluşturur. Ağıtlar; insan varlığının, kişi varoluşunun, katlanılması imkânsız görünen var olmanın çok katmanlı belirsizliklerini ve umut etmekten vazgeçmeyen çaresizliğini, çağımıza özgü karmaşık bir tragedya örgüsü içinde “dinleyişimize” sunar. İnsan etkinliğini “geçicilik”ten kurtararak “anlamlı” kılacak biricik araç olan “söz”ün müziğini yine çıplak söz ile dokuyan, yaratıcısının kendi yaşamını olduğu kadar tüm insan varlığının yaşamını da şiir kılma arzusunun olağanüstü ifadesi olan şiirler. Rilke’nin kendi yorumuyla “devasa beyaz brandadan bir yelken.”
