“Yas, kaybettiğimiz sevdiklerimize içimizde bir yer açmaktır; onları içimize sığdırmak için kendimizi büyütmektir.”
Herkes yitirir sevdiklerini. Bazen depremde, savaşta, salgın hastalıklarda; bazen bir hastane odasında, sıralı ya da sırasız ölümlerde. Yitirdiklerimizle birlikte yaşamaktır hayat.
Kimi zaman da yitirilen bir yurt olur; kimi zaman bütün düşlerin saklandığı bir ev; ocağı tüttüren bir iş; aşina olanın verdiği güven ve sıcaklık…
Yitirdiklerine dönüp bakmak ister insan, yitip gidenin ardında bıraktığı boşluğa atılacak bir son bakış, söylenecek bir son söz vardır hep. Yas, şair Orpheus gibi Yeraltı’na inip sevdiklerimizi geri getirme çabası ve bu çabanın beyhudeliğini anlama sürecidir belki de… Uzun bir yoldur; hayat boyu dönüp dönüp geriye bakılan, yitirdiklerimizi yanımıza alıp yürüdüğümüz, adına hayat denilen uzun bir yol.
Prof. Dr. Şengül Hablemitoğlu’nun kişisel deneyimlerinden, yas terapilerinden ve evrensel örneklerden süzerek oluşturduğu bu yaşama rehberini, içinden geçtiğimiz zor zamanlarda başucunuzdan eksik etmeyeceksiniz.
