Ahparig/Kardeş”i Neden Yazdım?
Ahparig’i, “Türkü” ahparig olarak gören Ermeniler için yazdım;
Kardeş’i, “Ermeni”yi kardes olarak gören Türkler için yazdım;
İstedim ki; Türk’ü düşman olarak gören Ermenilerle Ermeni’yi düşman olarak gören Türkler derin derin düşünsünler.
Düşünsünler de yaşanan “büyük felaketler”in ardındaki gerçekleri görsünler. Gördükleri gerçeklere dayanarak Türklerin de Ermenilerin de öncelikle insan olduklarını; bu insanların ortak bir coğrafyada ortak yazgıyı paylastıklarını, bu yazgıyı nice kuşaklar boyunca iç içe yaşadıklarını gelecek kuşaklara aktarsınlar. Çocuklarını, torunlarını bu bildiklerine göre yetiştirsinler.
Tehcirlerde, kırışmalarda katledilenlerin, Ermenilerin yüreğinde yaşattığı acıyı Türkler de duyumsasın…
Acımasız çetecilerin katlettiği çocuk ve kadınların, Türklerin yüreğinde yaşattığı acıyı Ermeniler de duyumsasın…
Hırant Dink’e Ermeni’nin yandığı kadar Türk de yansın…
Görevi başında öldürülen elçilere Türk’ün yandığı kadar Ermeni de yansın…
Babam kadar sevdiğim Nadir(Nayiri) Amcam ile kardeşi Harut’un ruhlarının buluştuğuna inanıyorum.
İstedim ki Ermeni/Türk ahparigliği/kardeşliği ruhlarımızdan önce dünyamızda da gerçekleşsin. Zor değil. Bunu Mollaağalar Dağıstan’da, Kars’ta, sonunda da Bayburt’ta/Sarahart’taki Ermenilerle gerçekleştirmişler.
Niye hepimiz bir Mahmut Bey, Ekeç Hanım ya da Garo Babig, Zaro Dadig olmayalım ki!?
