“Kara kutudan bir ses geliyor. Tarifi mümkün olmayan bir hisle yaşadığım bir serinlik. İçimi kaplayan ateşin üstüne dökülen su. Bir şelale akışı gibi olan bu suyun verdiği serinlikle yıkanan ruhum. Gökkuşağı gibi renklerin tek tek ışıltısını yüreğime düşüren bir ses. Senin sesin…”
Gül Tanrıverdi, duyguların uç verdiği yerlere dokunuyor ve orada bizim göremediğimiz yerleri bize de gösteriyor. Tanrıverdi’nin dilinin en bariz vasfı ise “berrak” oluşu. Ruhum seni tanıyor, bireyin kendi içindeki derin yalnızlıkları irdeleyen, hayata dair samimi, sıcak hikâyeler…
Recep Seyhan
Tanrıverdi’nin öykü yolculuğu, derinleşerek sürüyor.
Bu öyküler, gerçekten samimi, yaşanmış izlenimi veren, gerçek olmayan boyutlarıyla da son derece gerçekçi ve inandırıcı.
Tanrıverdi, artık öykücülüğümüzde bir isim olarak, bir dil dünyası ve kendine özgü anlatım olarak belirginleşiyor.
Sadık Yalsızuçanlar
