... Mehmet Nazif, gelen yaralıları, hemen tedaviye başladı. İlk önce ağır olanların yaralarını temizledi. Daha sonra hafif yaralılarla meşgul oldu. Hepsi endişeli bakışlar içindeydi. Kendilerine işkence yapılmasından korkuyorlardı. Zira, buraya gelirken kendilerine Türklerin yamyam oldukları söylenmişti. Bu söyletilerden etkilenen akserlerde esir düşmenin paniği yaşanıyordu.
Mehmet Nazif değişik duygular içindeydi. Daha bir saat öncesine kadar birbirine kurşun sıkanlar, şimdi sigara istihkaklarını esirlere vermeye çalışıyordu. İngiliz esirler de çekingenliklerini ve korkularını üzerlerinden atmış bir halde adeta hediye verme yarışına girmişlerdi. Verecek hiçbir şeyi kalmamış olanlar düğmesini, sargı bezini, mendilini hatıra olarak vermek istiyordu.
